parçalı bulutsuz ama kocaman gülen surat

Değişik bişeyler paylaşmak istiyorum sanırım. Bu ayrıma tam varamamış olsam da konuşasım var herşeyden, diyeceklerim var herkese ayrı ayrı diyeceklerim. "Hayat seni yaşamak için can atıyor, bakıyorum da nasıl bir adamsın sen" diyordu yüzüme karşı konuştuğumu duyduğunda... O zamanlar inanıyor muydum? Belki. Neden sıkıldım biliyor musun? Koşmaktan ve yorulmamaktan. Artık durasım var! "Sevilmek" diye bişeyin hayatımda olmadığını kabulleneli yıllar olmuştur, sevmeyeli de yıllar... Tanımadığım ve unuttuğum tüm duyguların tadına bakasım var kesinlikle. Sıradan ve eski bir hamağa oturup ağacın dallarından çekerken hayal ediyorum kendimi saatlerce. "Düzelir" dediklerimin pürüzleri yok olmuş, kendileri daha da ortaya çıkmış gibi... Ne güzeldi az önce "pürüzleri yok olmuş" yazmak... Gerisinde sanki "herşey güzel" ifadesini sezdiren bir yanı vardı.
Neyse işte, gördünüz yine, kelimelerle oynamaya kalkarken onlar oynuyor bazen sizinle... Hatta fırsat kolluyorlar hepsi benimle dalga geçmek için... Görmek istemediğim isimler ve rakamlar yan yana sanki kış mevsiminden çıkıp gelmiş oturmuşlar ben yüzü koyu yatarken göğsüme...

Birini sevmiştim, yüzünü bile unuttum. Garip değil mi? Resmi iyi ki yok sahte gelirdi çünkü.
Bu arada sevgili yazımi garip bir günlük sayfasına benzediğine adım gibi eminim. Senin yerinde olsam tuhaf hissederdim ama düşün ki seni yazan ben nasıl hissediyor?

Neyse, milyon tane şey anlatabilirim ama bu kafa ile değil tabiki.
Yakında kurtulma durumum var mı?
İçimizden bir ses "belki" diyor Nazım ile...