´´potpori´´

Günlüğüm... Seni bu kadar özleyen yoktur çünkü seni sadece ben özlüyorum... Defterimi kıskanıyorsun biliyorum ama senin de yerin kesinlikle ayrıdır sakın unutma. İki kuru laf ile doldurmak istemezdim seni ama gerçekten kayda değer hiçbişey yok ki anlatacağım kafanı yormaya seni davet edebileyim. Bu bile imkansız. Gündeliğin dolambaçlı yollarındaki yol ayrımlarında ellerinde çiçekler ile bekleyen minik bir çocuktum... Diye başlamayacağım. Belki bu tarzı seviyolardır ama yok. Hayatın erken doğurduğu bir çocuğu acele acele büyüttüğü bir çocuk olarak bu kelimeleri kullanmayacağım... Kullanıldıkça eskiyen bir eşya gibi sürtünmekten çizilen şu hayatımın değeri nedir ki şimdi kalkıp onu günü gününe yazayim? Demek de haksızlık olur sanırım... Kötü giden şeylerin iyi olanları geçemediği sefil bir hayatı izlemekten başka bişey yapmayan gözlerim bile inanmaz hayatımdaki ''herşeyin'' iyi olacağına! Ne yazdım bilmiyorum ama ´´potpori´´ gibi oldu. Kısacası, ''iyi misin'' sorusuna verilecek bir ''eh üstü'' cevabım var. Elimi cebimden çıkartıp hayatı kabul edersem verebileceğim bir cevap...