Ah lise günlerim...

Bugün lise arkadaşlarımla buluştum. Harika geçti. Yağmur yağınca suratım düşer benim, neşem kaçar, sevgim azalır çevreme karşı.. Ayaklarımı sürüye sürüye gittim. Yolda geri dönmeyi falan düşündüm işin aslı ama dönmedim! Yeniköy'de buluştuk. Girdim mekana, herkes orada...

Şok oldum bi de. Evlenenler olmuş, hamile bile var... Başını kapatmış çok yakın bir arkadaşım.. Orada değildi ama arkadaşlarından öğrendim, çok çok üzüldüm... Bazı kızlar sevgilieriyle mesajlaşıyolar.. Kimisi hesap veriyo, yalan söylüyor... Gülen, eğlenen, küfür eden..

Ama biz böyle değildik. Her şey zamanında güzelmiş. Heyacanlarımız, komik anlarımız...
Askerliğini yapan da var, gidecek olan da var...


Renk renk çorap giyerdi Yeşim, hala giyiyormuş.. 42 kiloya düşmüş geçen hafta. Ölecek zayıflıktan. Cüneyt, hayatı yalan. İşi gücü millete sataşma. Aynı kalmış. O da askerden geldi yeni. Ama kilolu çok.

Hasret'i öğrendim. Deli bir kızdır. Bildiğiniz deli. Bir örnek vereyim tv'den falan dicem ama yok öyle bir karakter. Ekleme: Aklıma geldi. Haneler'i izleyen bilir, orda Dırdırhane skecinde bir kadın var durmadan konuşan. Hasret işte öyle. Erol diye bir sevgilisi vardı, ona kaçmış! Çocuk çenesine 1 hafta dayanabilmiş, getirmiş geri bırakmış evine. Haftalar sonra da başka bir isimle koca arama programlarına çıkmış. Şaka gibi. Allah'ım evlerden ırak.

Müzeyyen yine manken gibi... Demet'in dili yine papuç!

Çok eğlendim. Yine son senemizdeki sınıfa gidip aynı sıralara otursak sanıyorum ki aynı oluruz ama dışarda hepimiz farklıyız... Öyleymişiz. Öyle olmuşuz..

Normalde herkes beyaz gömlek, lacivert kravat ve ceket, gri pantolondu... Ben biraz farklıydım.
altın rengiydi düğmelerim. Mavi gömlek, gri kravat... Gömlek dışarıda.. Spor ayakkabılar...

Bugün anladım yani. Yaşadın yaşadın. Yoksa gitti. İyi ki güzelmiş o günlerim.. Şimdi "dön" desen, yok yani...