Onu bunu geçelim de, aklıma MT geldi...
Sen her akşam bindigin hiçbir yer minibüsleri yerine,
metalik lacivert koltukları deri arabaya binerken....
O değil de, arabayı kullanan çocuğu yanağından öpüp ''sevgilim'' derken....
Bunu hiç mi hesaba katmamıştım.... Ben seni içimde dünyanın 8.harikası yapmıştım...
Sen ise, hiç bilmeden bitirdiğin bu aşka, Tanrı'yı ve kalbimi şahit bıraktın....
Çok arabesk yaşıyorum şu son günler nedendir bilmiyorum. Ama geçmesini de istemiyorum... Böyle, hüzünlü, acılı, trajik, zavallı bir hayat... Ama olsun, eski Türk filmleri gibiyim yani.
Bir süre daha devam edilebilir bir duygu. O zaman başarılar bana...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder