'' Ayakkabılarını kapımda görmek istiyorum, çünkü bu 'seni seviyorum'un' içine nal salmaktır... '' demiş Ah Muhsin Ünlü... Ben, yaklaştıkça üzüldüm, bunu anladım.
O kadar karışık ki herşey, tarifine çıkmaz yollar döşedim. Sessiz ve ıssız melodiler içinde ruhumu teslim ettim kusursuz bir sakinlikle... Ve kim olursa olsun kendimden bir parça yaptığımı farkettim sevdiğim insanları. İzler aldım üzerime... Saçlarıma, tişörtüme, tenime, dudaklarıma, kollarıma, benliğime... Şunu da farkettim (bilmiyorum geç midir ?) insanlar için fazla önemsizim.
Paylaşımların, ortak duyumsamaların bir önemi yok. Hassasşyetlerimiz çok farklı noktalarda...
İçimden trenler geçiyor bugün, ben ezildiğimi hissediyorum yükünden.
Sırtımı çitlere verdim, yerim tam sınırın. '' Savaşalım '' demek istiyorum, içimden gelmiyor ki güzelim..
2 yorum:
kelimelerle oynayışını sevdim, tebrikler...
İnsanlar için fazla önemsiz değilsindir eminim,sadece bakmak ve görmek arasında fark var,etrafında çoğu kişi sadece bakmış demek ki,öyle düşün...
Yorum Gönder