Okulun Atatürkçü Düşünce Kulübünde tanıştık. Böyle sessiz sakin oturur, bişeye karışmaz, ne denirse başıyla onaylardı... Çirkef olduğunu, millete nasıl çemkirebildiğini gözlerimle sonradan gördüm. Her iyinin içine saklanırmış ya bir kötü, yadırgamadım... "İyidir yinede" dedim. Gel zaman git zaman, yakınlaştık.. En güzel çayı, en güzel hazır çorbayı, en güzel salçasız makarnayı, en güzel içip tadına bakamadığım türk kahvesini o yaptı. En güzel cipsi de seçti. Çaydanlığı en güzel o taşıdı. Benimle KFC'ye o geldi hep. Laf arasında da olsa, hissettirmeye çalıştım ona hep değerini... Son 3 ay içinde birbirimizi görmediğimiz gün sayısı iki elin parmaklarını geçmez. Ders arasında, ders çıkışlarında, kahve içmelerde, Umut'uma gitmelerde, içmeye gitmelerde, Çanakkale yollarında hep oldu.
Boşaldığı zaman içimi silip süpürecek bir yer kapladı Didem. Az zamanda güven, sadakat, arkadaşlık, dostluk, iyilik sağladı.
Annesini kesinlikle es geçemeyiz! İkinci annem o benim! Gül annem! Ailenin ne kadar önemli olduğunu, bir çocuğun annesinden "iyi" etkilenip, en güzeli ve en doğruyu öğrenmesinin imkansız olmadığını öğrendi. Pamuk gibi annesi olup, ona dakika başı bağıran evlatların yüzünü kızartacak bir çocuk oldu. Bu Didem'i de tanıdım ben.
Sanırım sadece öğrenci Didem'i tanımadım. "Çalıştım" derdi hep. Bir kez bile görmedim. Okula gidilse görülebilir ki, kimse Didem'den not istemiyor...
Neyse, uzatmayalım, çemkirmesin.
Unutuyordum... Didem tam bir gebeştir. Formülize ettiğimde g5 olarak çevirmiştim. O bu harfi ve numarayı çok iyi bilir.
Böyledir Didem. Bunların dışında komiktir, sevecendir, sıcaktır, samimidir, düşüncelidir (sanırım en çok bu yönünü seviyorum)...
Bugün doğum günü O'nun. İyi ki doğdun canım.. İyi ki varsın buralarda.
Gerçi şu an memleketinde, İzmir'de, uzaklarda... "Az kaldı gelmeme farzediyorum" diyor. Geçen gün de, "Geleyim içicez heee" diyordu. 11-12 gün var daha gelmesine. Sanırım içini ferah tutmaya çalışıyor.
Ama gelsin. İstanhul, ben, Ece, Emil, Umut... Çok özledik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder