Sağlık ocaklarına gitmekten korkardım. Dispanserler hep soğuk! Sürekli genç ama suratsız hemşirelerin iğneleri gözüme gözüme girecekti sanki. Bunların dışında en iyi hasta bakıcı annedir. Eve geldim az önce. Ölecek gibi yorgunum, derste resmen uyudum... Böyle durağan gözüken bir havam var ama hayatımın içinde öyle bir görünmez tempo var ki, tarifi gerçekten zor..
Bugün hava berbattı. Münübüste de uyudum. Huyum değildir. Saçlarımı kestirdiğimden beri de kafam üşüyor. Münübüse kendimi zor attığımda berbat haldeydim! Ben uyurken, o soğukta bir de havalandırmayı açmış hıyar adam. Uyandım, öldüğümü sandım!
Nihayetinde annem yetişti imdadıma. Ada çayı yaptı, öncesinde de çorba ısıtmıştı. İçimin ısındığını hissediyorum.
Dünya yeniden güzel gibi. Tek sorunum burnumun akması. Sile sile de kurutacağım onu biliyorum ve acıyacak kenarları çok silinmekten.
Umarım çabuk geçer.
Duygusallık hastalıkları kötü etkiliyor çünkü.
5 yorum:
boşuna dememişler ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar diye.. bu arada geçmiş olsun, çeşmelerinin hemen kapanması dileğiyle (:
Geçmiş olsun diyorum ve buradan sosyal bir mesaj göndermek istiyorum..Ana gibi yar,Bağdat gibi diyar olabilemez.Sevgiler :)
çok geçmişlerr olsuun,ama anne bakımıyla zaten çabuk geçer! :)
Cok gecmis olsun..Cabucak iyilesmeniz dilegiyle..
Sevgiyle kalin..
Hepinize sonsuz teşekkürler... İyi ki varsınız...
Yorum Gönder