Ne olursa olsun.

Günü geldi sevdik. Çok sevdik. Korkusuzca atılan adımlarımız kadar, korkarak atılan adımlarımız da oldu.. Bazen koştuk sevinerek, bazen üzüntümüzden olduğumuz yere çömeldik..

Şimdi ne zamanı bilmiyorum. Sanki bilmediğim bir şehirdeyim... Herkese yabancı, herkesten uzak...

Bazen de o şehir damarların işte.

İç organların.

Korkuyorum koşmaktan, ayaklarımın kırılmasından, bir daha yürüyememekten..

"Ne olursa olsun, bir an önce olsun" demeye az kaldı sanırım.

Sonu güzel olsun.