Bana renk lazım.

E bu kadar süre yazmazsan, sayfa sana bakar, sen sayfaya bakarsın. Okumadığım bir kitap muamelesi yaparak bir kenara attım resmen blogumu. Dün geçmiş yazılarıma baktım. Çok hoşuma gidenler oldu.
Sanırım buradan yola çıkarak büyüdüğümü söyleyebilirim bile.
Kocaman laflar etmişim.
Kendimi geçmişimi okurken, maskeli, çok bilen, çok yanılan, sevmeyi beceremyen bir adam olarak gördüm.

Şimdi omzumda bir çukur var. Çünkü bir yerde kendime söz vermişim.
Yalnızlıktan şikayetçi değilim ama sıkıldım gerçekten.

Bana renk lazım!