devam etmek istiyorum

Kırıklarla dolu bir çizelge gibi, yükselip alçalan bir hayatı yaşıyorum. Kah uçuyorum gökyüzüne seyrediyorum alemi, kah iniyorum yeryüzüne, seyrediyor alem beni!

Bu yükselme sadece duygusal anlamda olmuyor. Okulsal bir hayat yaşadığımdan da oluyor.

Genelde geziyorum. Elimde fotoğraf makinesi, bakınıyorum sağa sola. Bazen bir kitabın peşinden koşuyorum gözlerim kızarana kadar...

Bazen de tavanı izliyorum. Bazen saatler sürüyor. Sessizliğimin orta yerine kibrit düşse, koparıyorum kıyameti!

Kıyafetler denemek istiyorum. Yeni ayakkabılar giymek, vapurlara binmek, sokaklarda bağırmak, dere kenarına çadır kurup, defalarca aynı günü yaşamak istiyorum. Sonra da bir konserde kendimi kaybetmek; müzik damarlarımı çatlatana kadar kaybetmek kendimi...

Sanırım zihnimde geçen bütün bu eylemler silsilesi, ben bir boşluğa düşerken oluyor.

Düşerken düşünüyorum. Hayatımda eksikliğini bulamadığım bir şeyi en uygun yere koyup; yani düştükten sonra yara bandını dizine takıp koşmaya devam eden bir çocuk gibi devam etmek istiyorum.

Bütün denetimler kalksın. Bütün "neden" soruları kağıtlara yazılıp denize bırakılsın.

Nedensiz bir şey yapalım insanlık.

Bu kadar nedenimiz varken yaşamayı zorlaştırıyoruz çünkü...