6 Şubat 2011 Pazar

kan damarlarıma koşarken

gözlerin eylül'dü.
nereye dokunsam etindi sonra.
sanki kaçıyorduk kovalanmadan...
elinin yeri saçlarım, ağırlığının yeri üzerim.
seni bir düzine seviyordum ve
damarlarımda atlar koşuyordu.
koşuyordu ve durmuyordu.
ve işte:
hayatından bir iç çamaşırı daha eksiliyordu
ve biz, medeniyetlerimizi terkediyorduk...
böyleydik.
sevişiyorduk.
bir süre sonra,
medeniyetlerimiz dönüyordu,
karşılıklı kahve içiyorduk.
aşk,
atkında sakladığın kızarıklıklarda duruyordu
bırak, dursundu.

Gökmen Kaya

1 yorum:

AnceLik dedi ki...

çok güzel yazmışşsın.

bunu facede paylaşabilir miyim acaba??