24 Kasım 2009 Salı

Hayat, (çoğu zaman) boşa beklediğin bişeydir.


Hayatı anlamaya çalışarak yaşamaktansa, yaşayarak eskittim.
Güneş doğsun diye acelem olmadı hiç. Biliyordum ki doğacaktı.
Ama bazen de ağır kanlı olduğum için kaybettim bir sürü şey.
Ortayı bulamadan yaşadığım için memnunum. Bazı şeylerin zevki böyle çıkıyor eminim.
Tek sorunum, bir günün 24 saat olması ve ölümlü olmak.

Yüzmeyi seviyorum bu arada. Gök yüzüyle de aram iyi.
Sisli havayı da severim. Güzel fotoğraf çekiliyor çünkü.
Yabancıları çok seviyorum bu arada. Kendimi günlerce anlatacak insan arıyorum.
Ağlamak istiyorum bundan ayrı olarak.
Bazen ne yaptığımı bilmiyorum.
Ne istediğimi de...

Bişeyler için geç kalmış olmanın verdiği korku, en az o an yaşayabileceğim olası korkuya eşdeğer.

O yüzden bir yol bulmak zo-run-da-yım!

2 yorum:

scostar dedi ki...

o yüzden bir yol bulmak zorundasın, o yüzden bir gün ölümlü olmak zorundasın ve uğraştığın herşey ölünceye kadar.

öykü dedi ki...

An gelıyor ınsan karısıyor..
Ama an gelıyor bıseyler dugumlerı cozmeye yarıyor..
O cıkıs yolları kendılgınden onune gelebılıyor.