terin sandın yüzümden akanları,
gözyaşlarımdı onlar...
omuzlarıma, boynuma düşürdüğün kıvılcımlar,
kıvılcımların izleri ve sıcaklıkları var...
ve parmakların olmadılar hiç vücudumda gezenler..
kayıp bir kent insanıydılar, yol bilmeyen, yanılan sürekli...
öylesine dolaştığı bir sokakta gördüler başka ayak izlerini...
ve kalbime değerken kırmızı kurdalesi,
aralarına giren bir küçük resim miydi, resmin gölgesi mi...
rüyaydı bir kısmı,
sona yaklaşan bir nehir gibi hızlıydı herşey...
bir solukta galip, bir solukta memnun gülüyorduk ötekimiz...
aşkta severek sevişmek yoktu ama
sevişirken aşktı olan...
bir sonucu vardı son noktada: iki mutlu, bir mağlup...
Gökmen Kaya
2 yorum:
teşekkür ederim ali babam..
ufh.
çok güzel.
Yorum Gönder