14 Şubat 2011 Pazartesi

Maskeler

Maskeler. Ne çoklar. Bizim "biz" olmadığımız anları en güzel onlar kapatır. Çocukken çiğnediğin yasak bir kötü sonuca varması gibi...
İnsanoğlu dönemler yaşar ve bu dönemler içinde maskeler takar. Mutluyu oynar, mutsuzu oynar, kızgını ve yalnızı, sevgisizi, açı, umursamazı...
Maskeler takılıyken, insanlar tanırız. Sonra zaman gelir, o yeni tanıdığımız insan, bize zaman içerisinde değiştiğimizi ya da hiçbir zaman göründüğümüz gibi olmadığımızı söyler. Haklıdır. Bizi hangi maske ile tanıdıysa öyle görmek ister.

Eğer hayatınızın belirli bir döneminde sürekli yalancı olduğunuz ima edilmeye başlarsa sebep bu olabilir.

Bana oluyor.
Sizi gülerken tanıyan insanların yanında hep gülmek ihtiyacı hissetmek.
Ya da mutlu olduğunuzda şaşıranlara tanık olmak.

1 yorum:

LieLLa dedi ki...

Sanırım son aylarda ilk defa bir yazıyı bu kadar benimsedim.
İçimi acıttı hafiften.

Maskeler...
Değiştiriyor insanlar.
Değiştirmeye çalıştıkları için bu haldeyiz ki biz...